Verslag oepsavond juni 2012

Theo-Ton is blij dat de Oepsavond – ondanks de vele afzeggingen – toch nog doorgaat. Heeft hij zijn Franse écurie niet voor niets een paar dagen eerder verlaten.

Hij brengt tegenwoordig een groot deel van zijn tijd door in Frankrijk ('want het gras moet gemaaid'). Toch mist hij zelden een Oepsbijeenkomst. Dat we dat even weten. Hij doelt op de schamele opkomst: we zijn met z'n vijven.

'Ik ben liever in Frankrijk dan in Nederland,' vervolgt hij knorrig. Maar hij moet helaas op de kleinkinderen passen. 'Vroeger bleef de vrouw gewoon thuis voor de kinderen,' bromt hij. 'Tegenwoordig moeten ze allemaal maar werken.'

'Heb je dat genoteerd?' roept JW verheugd, die vaststelt dat we weer eens met alleen maar mannen zijn.

Theo-Ton laat meteen zijn foto's zien. De eerste is een maandopdracht: buren. Een straatfeest, 10 jaar geleden genomen. Een zwart-witafdruk van een polaroid negatief. Met van die 'vieze randen die je er tegenwoordig gewoon tegenaan photoshopt.'

Het is net een weeshuis. Een heleboel hoofdjes die allemaal braaf de lens in kijken.

'Dat was een heel gedoe,' zegt hij. 'Godverdomme stilstaan… hou nu je kop… kijk verdorie eens in de camera. Weet je wel hoe duur die films waren? 7,50 per afdruk. In die tijd moest een foto nog in een keer goed zijn. Doodzonde dat het er niet meer is.'

Er volgt een rijdend boekwinkeltje uit Bonn. De boekhandelaar zit onverschillig in een hoek van de foto met zijn rug naar zijn zaakje toe.

Nog een sieradenfoto. Gemaakt met de technische camera. Arjen vindt het een nominatie. Maar Theo-Ton weigert de eer bij voorbaat.

Dan laat ik mijn foto's zien. De opbrengst van de excursie naar het Waterloopbos. De vele bruintinten (boomschorsbruin, bospoel- en bosgrondbruin, het roestbruin van halfvergane buizen en sluiswielen) maken het lastig om contrast te vinden. Ik heb het daarom vooral gezocht in scherptediepte met mijn 50mm 1.4 lens.

Het levert een nominatie op. Een close-up van een roestig kastje tegen een mistige achtergrond. De rest is niet noemenswaardig.

Arjen heeft geen nieuw materiaal gemaakt deze maand. Hij laat de foto's zien die de vorige keer afvielen.

Een portret in een interieur waarop ook een groen boeddhistisch altaartje te zien is. Het dierbaarste bezit van de geportretteerde. Het is een mooie compositie. Zelf is hij tevreden over het licht. Alleen vindt hij het jammer dat het altaartje er niet zo goed uitkomt. En dat het contact met de hoofdpersoon er net niet is. 'Hij zit met een fotocamera in zijn hand. Dat is jammer.'

Arjen vindt nou juist dat contact zo belangrijk, legt hij uit. 'Ik ga in gesprek met de mensen. De camera ligt gewoon tussen ons in. Ik probeer ze een beetje te jennen. Ze uit de tent te lokken. Soms wordt het ook balorig. Het maakt niet uit. Ik praat net zo lang tot er een bepaalde sfeer is en dan maak ik de foto. Ik zet het nooit in scene.'

Theo-Ton vertelt dat hij automatisch zijn vriendelijke fotogezicht opzet als er een camera in de buurt is.

Iemand meent dat dat gek klinkt uit de mond van zo'n oude brompot.

'Ho ho, alleen bij Oeps. Mogen er godverdomme geen nieuwe leden bij – 20 is te veel – komen er maar 5 opdagen.'

Arjen zet een foto van een vriendin op de ezel. 'Gescalpeerd,' noemt hij haar. Maar verder is het een mooi sereen uitgelicht Spaans gezicht in contrast met een zwarte onderkant. Theo-Ton vindt dat het niet erg is als hij er aan de onderkant nog wat afhaalt. Dan krijgt het een maskerachtige uitstraling, een Japanse sfeer.

Volgende foto van een man met een koffiekopje vindt Arjen op sommige plaatsen te sterk belicht. Ook is het jammer dat het kopje er niet helemaal op staat.

'Waarom neem je ze niet ruimer?' vraagt JW. 

'Doe ik nooit,' zegt hij zelfbewust. 'Ik wil dicht op het onderwerp zitten. Ik wil contact maken. Er gebeurt iets als je dicht op iemand zit.'

Arjen laat nog een mooie foto zien van het acteursduo achter een piano. Een klein beetje ingeflitst, perfect uitgelicht. Niets op aan te merken, behalve dan dat de versie van vorige maand mooier was.

Een portret in high-key. Per ongeluk verkeerd ingesteld. Heeft toch nog iets zachts en past goed bij het karakter. Een stationsfoto in zwart-wit. 'Zo'n foto van lijnen die je dan maakt als je op een station bent en niets te doen hebt. Niet mijn stijl.'

En een buurmanfoto uit de oude doos. Type: Russisch strandfoto. Veel rode kleuren. Leuk effect. Hij is er tevreden mee.

Twan laat nog wat foto's zien van Matthias Heiderich. Vierkante abstracte architectuurfoto's in wonderlijk zachte blauwe en gele kleuren, gemaakt met de technische camera.

Dan is er nog een korte verkiezing van de foto van de maand. Er valt niet veel te kiezen. Mijn foto van het verroeste kastje wordt de foto van de maand.

Nieuwe maandopdracht: vierkant portret.

Aanwezig: Theo-Ton, Twan, Arjen, JW en Jozua.

Locatie: Den Dolder

Verslag: Jozua