Terug in de schoolbanken

Kun je je een betere setting bedenken voor een Oeps-bijeenkomst dan foto De Zavel, de bakermat van Oeps? Tussen de tweedehands fotoapparatuur van Louke's zorgvuldig ingerichte winkeltje hebben we een leuke, gezellige én vooral ook leerzame avond beleefd.

De avond begon in de schoolbanken, we luisterden allemaal naar de leraar. Nou ja bijna allemaal, het ondeugende commentaar van achter uit de klas maakte het schoolplaatje compleet. Danny begon het educatieve gedeelte van de avond met zijn presentatie: "The Becher school and parallels to the new topography movement in North-American photography". Danny toverde het ene na het andere fotoboek uit z'n boodschappentas. De lezing begon met twee duitse fotografen die alles recht neutraal, plat en zonder schaduw wilden fotograferen.

Dit alles naar aanleiding van het bericht dat Jozua onlangs plaatste op dit blog. Een foto van Andreas Gursky die voor een slordige 3,3 miljoen dollar over de toonbank ging. Er waren naar aanleiding van die bewuste foto enthousiaste en mindere enthousiaste geluiden hoorbaar; "ik mag lije dat 'ie niet goed gefixeerd is en dat er gele vlekken op komen". Klik het bericht van Jozua er nog eens bij en laat horen wat jouw mening is!

Dr. Kalkhoven is vanaf nu als veelgevraagd spreker te boeken via zijn website.

Na de interessante bijscholing toverde Danny ook nog recent fotowerk uit de eerder genoemde boodschappentas. Hoewel we zelf geen bondslid meer zijn zou ik de parkeergaragefoto meteen willen nomineren; prachtig beeld ik kan niet anders zeggen. Via een dijk van een foto en een perspectivisch bomenportret vroeg Danny nog hulp bij zijn selectie van "vijf met samenhang". Die eerste hulp bij selecties had goed uitgepakt en Danny kan op pad met een uitgebalanceerde serie.

Arjen trapte af met een adembenemend beeld van een wit paard in tegenlicht. Hij had bewust de zonnekap thuis gelaten en zocht juist de 'foutjes' die optreden als je recht tegen de zon in fotografeert. Een bijna onwerkelijke foto van een wit paard waar de zon nog een witter lijntje omheen trok. Het gebrek aan mensen op de eerste foto maakte hij goed met enkele portretten van jongetjes die zich al dan niet bewust waren van deze papparazzi.

Mijn zebrapad-foto kon rekenen op fans en felle tegenstanders. Het jongetje achter in de klas kon het in ieder geval niet waarderen. Gelukkig had 'ie geen proppenschieter bij zich. Anders had ik nu als onpopulaire geschiedenisleraar in mijn rode oog zitten wrijven.

Hierbij de bewuste foto, het zou mooi zijn als iedereen wat werk van afgelopen maandag op dit blog plaatst.

Het braafste jongetje van de klas had heel goed, maar vooral ook als enige, zijn huiswerk gedaan. Pieter had de opdracht 'the good, the bad and the ugly' in drie foto's gevangen. Een klassiek hekwerk waar je onscherp in de achtergrond een kasteel kon ontdekken stond voor het goede. Twee zwarte kraaien op een hekje symboliseerde het slechte, het lelijke eendje achter een hek verbeelde het lelijke. Bij deze een pluim voor Pieter.

JW weet heel veel, zo wist hij blijkbaar ook van de kraaien van Pieter want hij toonde aansluitend een aparte foto van een kraai op een... ja hoe leg je zo'n beeld nou uit? Bij deze het verzoek aan alle leerlingen om de beelden die getoond zijn op het blog te plaatsen. Zo wordt het blog ook een soort van boekwerk. Een speciaal verzoek aan JW, blijf aub van die prachtige boeken maken. De beelden zijn afzonderlijk al heel sterk maar samen in zo'n boek wordt het één compleet en boeiend beeld.

We beleefden als Oeps de primeur en kregen vrij werk uit het archief van Theo Ton te zien. Enkele mega-polaroids geschoten in een handgemaakt toneel vol lijnen, banenschillen, licht en zwaar naakt. Dit jongetje achter uit de klas zit volgens mij sowieso nooit stil maar ook op fotografie-gebied heeft hij zeker ook niet stil gezeten. Vol trots wist hij te melden: "ik ben een echte amateur geworden!". Op zijn kersverse Ipad vlogen kleurrijke beelden voorbij, waar zijn professionele oog op gevallen was. Als laatste geeft Theo Ton een portretfoto van Willy aan Louke. Mooi om Willy in zo'n vertrouwde pose naar Theo Ton te zien kijken.

Dat ik ook niet altijd op let werd pijnlijk duidelijk toen ik de naam Lieven Blanckaert op moest schrijven. Bij deze het hoe en waarom wordt als reply op dit bericht vast door iemand anders uitgelegd. Ik ga vast aan mijn strafwerk beginnen: "ik zal nooit meer..." x 100.

Louke hartelijk dank voor de gastvrijheid en de mogelijkheid om in jouw 'klaslokaal' te leren van verschillende leraren, meningen en gepassioneerde jongetjes achter in de klas.

Oh ja en voor de volledigheid, de volgende Oeps-fotografieopdracht is Schaduw! Degene die de volgende Oepsbijeenkomst hun huiswerk niet bij zich hebben kunnen rekenen op fikse sancties van juffrouw Louke.